Σε κλίμα συγκίνησης η κηδεία του μακαριστού Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης τελέσθηκε, το απόγευμα της Πέμπτης 16 Δεκεμβρίου 2021, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Μεγαλόπολης, η Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρού Ιερεμία.

Της Ακολουθίας προέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος, ως Τοποτηρητής της χηρευούσης Μητροπόλεως και εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, συγχοροστατούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου, Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου, Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου και Ζιχνών κ. Ιεροθέου. Συμπροσευχόμενοι παρέστησαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Πατρών κ. Χρυσόστομος, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Φωκίδος κ. Θεόκτιστος, Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ, Νέας Κρήνης κ. Ιουστίνος, Λαρίσης κ. Ιερώνυμος και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Τεγέας κ. Θεόκλητος.

Επικήδειους λόγους εκφώνησαν, μεταξύ άλλων, ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, ο Β΄ Γραμματέας της Ιεράς Συνόδου Πανοσ. Αρχ. Σεραπίων Μιχαλάκης, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου, οι Δήμαρχοι Μεγαλοπόλεως και Γόρτυνος και εκ μέρους του Ιερού Κλήρου της χηρευούσης Μητροπόλεως ο Πρωτοσύγκελλος Πανοσιολ. Αρχιμ. Ιάκωβος Κανάκης.

Με το πέρας της Εξοδίου Ακολουθίας, το σκήνωμα του μακαριστού ιεράρχη εν πομπή και με τις αρμόζουσες τιμές μεταφέρθηκε στο Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης του Επισκοπικού Οίκου, όπου στον αύλειο χώρο αυτού έλαβε χώρα η ταφή του. Με έκδηλη την συγκίνηση, ο Ιερός Κλήρος, οι τοπικές Αρχές και ο λαός απηύθηναν το ύστατο χαίρε στον επί δεκαπενταετία Ποιμενάρχη τους.

Το πρωί της ίδιας ημέρας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό Μεγαλοπόλεως.

(φωτογραφικό υλικό: arxon.gr)

Ακολουθεί ο επικήδειος λόγος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Ευσταθίου:

«Τόν ἔπαινον αὐτοῦ ἀναγγέλλει ἡ Ἐκκλησία»

Ἡ ἱστορική καί περιάκουστη Ἱερά Μητρόπολη Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, ὁ εὐαγῆς ἱερός κλῆρος της καί οἱ εὐλογημένοι χριστιανοί της σήμερα κατευοδώνουν τόν πνευματικό τους πατέρα καί ποιμενάρχη καί τόν προπέμπουν στήν αἰωνιότητα μέ τόν λιβανωτό τῆς ἀγάπης τους, μέ τό ἄρωμα τῆς εὐγνωμοσύνης τους καί μέ τά δάκρυα τοῦ σεβασμοῦ τους.

Ὁ σεπτός Προκαθήμενος τῆς Ἁγιωτάτης Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας μας, Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος, μαζί μέ τήν ἀνάθεση στήν ἐλαχιστότητά μου τῆς Τοποτηρητείας τῆς χηρευσάσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, ἀνέθεσε καί τήν ἐκπροσώπηση τῆς Μακαριότητός του, ἀφοῦ προγραμματισμένες ὑποχρεώσεις καί ἀνελαστικές δεσμεύσεις δέν τοῦ ἐπέτρεψαν νά εὑρίσκεται αὐτή τή στιγμή κοντά μας καί σωματικῶς, ὅπως ἀναμφιβόλως εὑρίσκεται πνευματικῶς.

Ἐκφράζει ὡς τόσο δι’ ἐμοῦ πρός τόν εὐαγῆ ἱερό κλῆρο καί πρός τόν εὐγενῆ, φιλογενῆ καί φιλοπρόοδο λαό, πού ὅλοι μαζί, γιά 15 χρόνια ἀπετέλεσαν τά πνευματικά παιδιά καί τούς πολύτιμους συνεργάτες του απερχομένου Ιεράρχου, τήν πραγματική συμμετοχή του στό βαρύ πένθος τους καί τίς ὁλοκάρδιες πρωθαρχιερατικές εὐχές του γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ἁγνῆς ψυχῆς του, ἐν χώρᾳ ζώντων καί ἐν σκηναῖς δικαίων.

Ἀδελφοί μου

Προπέμπουμε στό αἰώνιο ταξίδι τόν ἀξιοθαύμαστο ὁπλίτη καί γενναῖο ἀξιωματικό «παρατάξεως Κυρίου», τόν σοφό καί συνετό ἡγέτη μέ τή γλυκύτητα τῆς ἁπλότητος καί τή θερμότητα τῆς οἰκειότητος, τόν πνευματικό πατέρα μέ τή χαρακτηριστική μειλιχιότητα, τήν πρωτόγνωρη προσήνεια, τή χριστιανική διάκριση, τή δυσεύρετη στίς μέρες μας εὐαισθησία,τήν εὐαγγελική ταπείνωση καί τήν παιδική ἁπλότητα. Προπέμπουμε τόν καταξιωμένο πανεπιστημιακό διδάσκαλο, τόν ἄξιο κληρικό μέ τήν καθαρότητα τῆς ζωῆς, τό ὀρθόδοξο ἦθος, τό πατερικό καί διδακτικό ὕφος, τή βαθειά καί ἀκλόνητη πίστη καί τήν πανθομολογούμενη ἀγάπη πρός τόν Θεάνθρωπο καί τόν συνάνθρωπο.

Ἡ παρουσία ὅλων αὐτή τήν ἡμέρα σ’ αὐτόν τόν Ναό ἐκφάζει τήν τιμή στόν Ἐπίσκοπο γενικά καί στόν συγκεκριμένο Μητροπολίτη εἰδικά. Ὁ Ἐπίσκοπος ἀπό τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας του εἶναι ὁ πνευματικός πατέρας, τροφοδότης καί καθοδηγητής τοῦ λαοῦ του. Εἶναι ὁ ποιμένας τῶν λογικῶν προβάτων καί ὁ στρατηγός τῆς

πνευματικῆς στρατείας. Ὅ,τι εἶναι ὁ ἥλιος καί ἡ ἀναπνοή μας γιά τήν ὕπαρξή μας εἶναι καί ὁ Ἐπίσκοπος γιά τήν πνευματική ζωή μας. Εἶναι τό κέντρο τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐγγύηση τῆς ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν, γι’ αὐτό καί ὅπου παραμερίζεται ἤ ὑποτιμᾶται ἡ προσωπικότητά του ἐκεῖ ἐμφανίζεται ἡ αἵρεση καί συντελεῖται τό σχίσμα.

Ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι ὁ δοῦλος τοῦ Εὐαγγελίου καί γι’ αὐτό ἀκριβῶς, κατά τή χειροτονία του τοποθετεῖται τό Εὐαγγέλιο ἀνοιχτό μέ τό μέρος τοῦ περιεχομένου του ἐπάνω στό κεφάλι του.

Ὅταν ὅλα αὐτά τά χαρακτηριστικά τοῦ ἀξιώματος συνυπάρχουν μέ τήν ἀξία ἐκείνου πού τό φέρει, τότε ἔχουμε τήν πληρότητα τοῦ Καλοῦ Ποιμένος.

Πιστεύω ἀμετακίνητα καί ἡ πίστη μου δέν εἶναι ἐξ ἀκοῆς, ἀλλά βιωματική, ὅτι στόν ἐκλιπόντα Ἱεράρχη συνυπῆρξαν τό ἀξίωμα καί ἡ ἀξία, γι’ αὐτό καί ἐτιμήθη πρεπόντως καί στή θεόσωστη Ἐπαρχία του καί πέραν αὐτῆς σ’ ὅλο τόν Ἑλλαδικό χῶρο.

Ἐτιμήθη γιά τόν ἔνθεο ζῆλο του, γιά τήν ἀφάνταστα μεγάλη ἀγάπη του ὄχι μόνο πρός τούς φίλους καί ἀδελφούς, ἀλλά καί πρός αὐτούς τούς ἐναντίους. Ἡ στοργή του πρός τούς κληρικούς καί τίς οἰκογένειές τους, πρός τούς Μοναχούς καί τίς Μοναχές, πρός ὅλες τίς οἰκογένειες τῶν ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων τῆς Ἐπαρχίας ἦταν αὐθόρμητη καί πηγαία.

Ὁ λόγος του ὑπῆρξε καθαρός χωρίς περιστροφές καί εἰλικρινής μέχρις ἀκροτήτων. Δυό γραμμές γνώριζε, τήν κάθετη καί τήν ὁριζόντια, ἐνῶ ἀπεχθανόταν τήν τεθλασμένη.

Ἐάν σέ κάποια περίπτωση ὕψωνε τόν τόνο τῆς φωνῆς του καί ἐδημιουργοῦσε λύπη στόν συνομιλητή του, δέν ἐπρόφθανε εκείνος νά φθάσει στό σπίτι του καί ἄκουγε τό τηλέφωνό του νά κτυπᾶ ἐπίμονα. Τόν ἀναζητοῦσε ὁ Δεσπότης γιά νά τοῦ ζητήσει χίλια συγγνώμη.

Ἡ λιτή ζωή του, ἡ βιοτή καί πολιτεία του ἀποτελοῦσαν μία ἁγία διαμαρτυρία στῆς ἀποστασίας τόν καιρό.

Ἡ διδασκαλία του, ἡ προφορική μά ἰδιαίτερα ἡ γραπτή, πού περιέχεται στίς δεκάδες θεολογικῶν συγγραμμάτων πρωτοτύπων, καί τά εἰδικοῦ καί γενικοῦ ἐνδιαφέροντος ἀναρίθμητα δημοσιεύματα, εἶναι ἐκδήλωση ἐνδιαφέροντος, γιά τήν πνευματική τροφοδοσία τοῦ λαοῦ μας καί μία κραυγή πόνου καί ἀγωνίας γιά τόν ὀλέθριο κατήφορο τῆς κοινωνίας μας.

Μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου μας, μέ τή βαθειά ἐπίγνωση τῆς ὑπεύθυνης καί ὑψηλῆς ἀποστολῆς του καί μέ τόν προσωπικό του συνεχῆ ἀγῶνα διακρίθηκε διά τήν προσήλωσή του εἰς τήν «ἅπαξ τοῖς ἁγίοις παραδοθεῖσαν πίστιν», ὡς ποιμένας καί δάσκαλος, ὡς ὁδηγός ψυχῶν καί προπάντων ὡς πνευματικός ἄνθρωπος.

Τόν Πανάγαθο καί δοξασμένο Κύριό μας παρακαλοῦμε νά τόν δεχθεῖ συλλειτουργό Του στό ὑπερουράνιο θυσιαστήριό Του καί νά τοῦ χαρίσει ἀντί τῶν ἐπιγείων τά οὐράνια, ἀντί τῶν φθαρτῶν τά ἄφθαρα, ἀντί τῶν προσκαίρων τά αἰώνια. Αἰωνία Σου ἡ μνήμη πολυσέβαστέ μας Γέροντα καί παμφίλτατε μου φίλε καί συμφοιτητή. Καλήν ἀνάπαυση στούς ἁβραμιαίους κόλπους καί καλήν ἀνάσταση. Ἀναπαύου ἐν εἰρήνῃ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ «ὅτι κατέλιπες ὄνομα τοῦ ἐκδιηγήσασθαι ἐπαίνους καί ἡ δόξα σου οὔκ ἐξαλειφθήσεται» (Σοφ. Σειράχ. 44,8).