ΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Το βασικό που χρειάζεται είναι ξεκάθαρη στόχευση υπέρ των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, και όχι προνομιακά προς τις ομάδες συμφερόντων που έχουν πρόσβαση στην εξουσία».

Στο ένθετο «Agricola» της «Καθημερινής»:
«Το βασικό που χρειάζεται είναι ξεκάθαρη στόχευση υπέρ των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, και όχι προνομιακά προς τις ομάδες συμφερόντων που έχουν πρόσβαση στην εξουσία».

Η γενιά μας ζει αυτές τις μέρες μία πρωτόγνωρη, για τα παγκόσμια δεδομένα, κατάσταση. Ζούμε μία πανδημία ενός ιού που είχαμε δει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Παρακολουθούμε εικόνες σε άλλες χώρες, γειτονικές μας, με στρατιωτικά οχήματα στους δρόμους. Βλέπουμε τις γειτονιές μας με τους έρημους δρόμους, χωρίς σημεία ζωής, όπως δεν τις έχουμε ξαναδεί.

Στις στιγμές που βιώνουμε τώρα προέχει η προστασία της ανθρώπινης ζωής, των αγαπημένων μας και των συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα δε όσων ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.

Προέχει η στήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας και των εργαζομένων σε αυτό. Προέχει η προμήθεια ειδών ατομικής προστασίας και η διάθεσή τους σε όσους εργάζονται αυτές τις μέρες για να εξυπηρετήσουν την κοινωνία. Επείγει η στελέχωση του συστήματος Υγείας με υγειονομικές ειδικότητες. Απαιτείται η προστασία των πολιτών και του Δημοσίου από την αισχροκέρδεια. Επιβάλλεται η προστασία της εργασίας και όχι η απορρύθμισή της.

Η Ελληνική Γεωργία είναι ένα από τα μεγάλα θύματα της πανδημίας του κορωνοϊου. Η κτηνοτροφία πλήττεται από τον ακύρωση του εορτασμού με τον παραδοσιακό τρόπο του Πάσχα των Καθολικών και των Ορθοδόξων.

Η παραγωγή νωπών κηπευτικών βρίσκεται αδιάθετη στα χωράφια λόγω του περιορισμού των εξαγωγών, της παύσης στη μαζική εστίαση αλλά και των μέτρων στις λαϊκές αγορές.
Οι παράκτιοι αλιείς βρίσκονται καθηλωμένοι στη στεριά καθώς τα μέτρα στην εστίαση, ο περιορισμός του τουρισμού αλλά και η ελαχιστοποίηση των καταναλωτικών αναγκών έχουν εκμηδενίσει τη ζήτηση ψαριών. Η Ιχθυοκαλλιέργεια επίσης έχει πληγεί από την μείωση των εξαγωγών.
Ακόμα και οι μελισσοκόμοι δεν μπορούν πια να διαθέσουν την παραγωγή τους λόγω της κρίσης.

Το ελαιόλαδο και οι βρώσιμες ελιές, οι οποίες ήδη ήταν σε πολύ δεινή θέση λόγω της τιμής τους, δέχονται το τελειωτικό χτύπημα με την πανδημία.
Όλα αυτά σχηματίζουν μία εικόνα καταστροφής για το σήμερα αλλά περισσότερο προοιωνίζουν μία άσχημη επόμενη μέρα.
Η ήδη εύθραυστη βιωσιμότητα των μικρών οικογενειακών εκμεταλλεύσεων της Ελληνικής Γεωργίας δέχεται ένα πολύ σοβαρό πλήγμα.
Την ώρα τούτη λοιπόν χρειάζεται να παρθούν γενναίες αποφάσεις, τόσο σε επίπεδο Ελληνικής κυβέρνησης, όσο και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η πρώτη δέσμη μέτρων θα πρέπει να περιλαμβάνει άμεσα μέτρα για τη στήριξη των παραγωγών. Μεσούσης της καλλιεργητικής περιόδου, τα έξοδα τρέχουν, οι ανάγκες της εκμετάλλευσης αλλά και οι ανάγκες επιβίωσης επιβάλλουν τη λήψη άμεσων μέτρων για την ενίσχυση του εισοδήματος.
Και εδώ η κυβέρνηση δεν πρέπει να δείξει την παραμικρή ολιγωρία. Μέσα στα μέτρα που ανακοινώνει για τους άλλους κλάδους βασιζόμενη στο δημοσιονομικό περιθώριο πού έχει εξασφαλίσει η προηγούμενη κυβέρνηση, οφείλει να εντάξει και τους ανθρώπους της πρωτογενούς παραγωγής χωρίς εξαιρέσεις.

Στη δεύτερη δέσμη των μεσοπρόθεσμων μέτρων, βασική κατεύθυνση πρέπει να είναι η τόνωση της κατανάλωσης. Θα πρέπει δηλαδή να σχεδιαστεί και να εφαρμοστεί ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ το οποίο θα βοηθήσει τη δοκιμαζόμενη κοινωνία να έχει πρόσβαση σε ποιοτικά διατροφικά αγαθά, σε τιμές προσιτές, ενώ ταυτόχρονα θα δώσει στους παραγωγούς τη δυνατότητα όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να μπορέσουν να παράξουν προς όφελος της κοινωνίας.
Τα εργαλεία και οι τρόποι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την υλοποίηση τέτοιων μέτρων είναι πολλά.

Το βασικό που χρειάζεται είναι ξεκάθαρη στόχευση υπέρ των ανθρώπων που έχουν ανάγκη και όχι προνομιακά προς τις ομάδες συμφερόντων που έχουν πρόσβαση στην εξουσία.
Το δεύτερο που χρειάζεται είναι χρηματοδότηση η οποία μπορεί να βρεθεί, είτε από τους εθνικούς πόρους, είτε με ξεκάθαρα και τεκμηριωμένα αιτήματα και προτάσεις προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αντιμετωπίσει και στο παρελθόν διατροφικές κρίσεις, μικρότερης βέβαια εμβέλειας. Να θυμίσω την κρίση των Τρελών Αγελάδων, την κρίση με το e_coli στα κηπευτικά και άλλες μικρότερες.
Για να κατατεθούν όμως προτάσεις χρειάζεται γνώση, χρειάζεται να μπορείς να αφουγκραστείς τους ανθρώπους της παραγωγής και όχι της διαπλοκής και χρειάζεται ξεκάθαρη διάθεση για σταθερή διεκδίκηση αλλά και σύγκρουση.

Εμείς σαν ΣΥΡΙΖΑ, μετά την ερώτηση 50 βουλευτών μας, καταθέτουμε συγκεκριμένες προτάσεις στην προσπάθειά μας να στηρίξουμε τους παραγωγούς και την κοινωνία αυτή την ώρα. Παρακολουθούμε τις εξελίξεις, αφουγκραζόμαστε, ώστε να προετοιμάσουμε και θα καταθέσουμε στον αγροτικό κόσμο και νέα συγκεκριμένη δέσμη μέτρων. Δεν είναι η ώρα για αντιπαραγωγικη αντιπολίτευση. Τώρα η κοινωνία αγωνιά και περιμένει προτάσεις, βούληση, κατανόηση και διεκδίκηση. Όταν, με το καλό, περάσει και αυτή η υγειονομική κρίση, όλοι θα κριθούμε για την συνεισφορά μας.
Γιατί θα έρθει η ώρα που θα μας ρωτήσουν τα παιδιά μας: «Τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;»