Μήνυμα Μητροπολίτου Μάνης για την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου

Πρός τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα

τῆς καθ' Ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως



Ἀγαπητοί μου,

Ἐσκίρτησε ἀπό ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση ὁ δίκαιος, πρεσβύτης Συμεών, ὅταν οἱ ὀφθαλμοί του εἶδαν τόν Χριστόν καί οἱ γηραιές ἀγκάλες του τόν ἐβάστασαν, τεσσαράκοντα ἡμέρες μετά τήν Θεία Γέννηση. Η ὑπόσχεση πού τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός ὅτι δέν θ' ἀπέθνησκε πρό τοῦ νά ἰδεῖ τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἐκπληρώθηκε. Τώρα πλέον ἄς ἀποθάνει. «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου Δέσποτα ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου»!

*

Πραγματικά μία συγκινητική σκηνή, ἕνα ἱερό καί διδακτικό γεγονός γιά ὅλες τίς γενεές τῶν πιστῶν χριστιανῶν.

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, μαζί μέ τόν Ἰωσήφ εἶχαν φέρει, ὅλως εὐλαβῶς, τό Θεῖον Βρέφος, τόν Ἰησοῦν, ὡς ἔπρεπε στό ναό τοῦ Θεοῦ στά Ἱεροσόλυμα καί τούς ὑπεδέχθη ὁ γέρων Συμεών καί ἡ προφῆτις Ἄννα. Αὐτό ἑορτάζουμε καί τό ὀνομάζουμε Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου.

Ἡ ἑορτή αὐτή φανερώνει βέβαια τήν ταπείνωση καί τήν συγκατάβαση τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τήν τιμή καί δόξα μέ τήν ὁποία περιέβαλε ὁ Θεός τήν Παναγία, ἀφοῦ τήν ἐπέλεξε αὐτή μόνη ἀπ' ὅλο τόν κόσμο νά διακονήσει τό ἱερό μυστήριο τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως. Γι' αὐτό καί ἡ ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς ἀποκτᾶ ἰδιαίτερη σημασία γιά τίς μητέρες. Ἑορτάζουν ὅλες οἱ μητέρες, γιατί αὐτές ἀξιώνονται νά γίνονται συνεργάτες τοῦ Θεοῦ μέ τήν τεκνογονία καί τήν διαπαιδαγώγηση τῶν τέκνων.

*

Ἡ μητέρα, ἡ μάνα, ἔχοντας ὡς ὕψιστο πρότυπο τήν ἁγία Μητέρα τήν Παναγία, εἶναι τό ἱερό πρόσωπο πού ἑτοιμάζει τήν «κατ' οἶκον ἐκκλησία» καί ὁδηγεῖ ὅλη τήν οἰκογένεια στήν σωτήρια καί ἁγιότητα.

Μάνα, εἶναι ἡ πιό γλυκιά λέξη! Ὁ πιό πολύτιμος θησαυρός! Τό πλέον σεβαστό καί ἀγαπητό πρόσωπο γιά τόν κάθε ἄνθρωπο! Αὐτή μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ μᾶς φέρνει στή ζωή, αὐτή ξενυκτᾶ στό προσκέφαλο, αὐτή δίνει ὅ,τι ἔχει καί δέν ἔχει γιά τό παιδί της, αὐτή συγχωρεῖ, αὐτή χαίρεται, πονᾶ, δακρύζει, γίνεται θυσία, ἐπιτελεῖ τό τάμα της, ἀνάβει κερί καί καντήλι, γονατίζει, προσεύχεται. Ἡ σωστή μάνα ξέρει μάλιστα νά παίρνει τά ἀγκάθια τῆς ζωῆς καί νά τά πλάθει ἄνθια. Ἄλλωστε, ἡ ἀγκαλιά τῆς μάνας εἶναι ἡ πιό ζεστή ἀγκαλιά ὅπου ἐκεῖ κρύβεται τό μέλλον τοῦ κόσμου. Γι' αὐτό καί τό νήπιο δέν ξέρει λέξεις, δέν ξέρει νά διαβάζει. Ξέρει ὅμως νά διαβάζει τά μάτια τῆς μάνας. Ὁ ποιητής πολύ σοφά θά στιχουργήσει: «Ὅποιος πιά δέν ἔχει μάνα, μάνα κράζει στό ὄνειρό του».

Κατά συνέπειαν, ὅταν ἡ μάνα μένει στήν ἀποστολή της, ὑψώνεται, ἐξευγενίζεται, κρατᾶ τό σπίτι, τήν οἰκογένεια. Καί ἡ οἰκογένεια, ὁ ἱερός αὐτός θεσμός πού εὐλογεῖται ἀπό τόν Θεό, ἔχει ἀξιώματα καί ἀρχές. Ἐκεῖ λειτουργεῖ ἡ ἱεράρχηση τῶν μελῶν της, ἡ δίκαιη ἀλληλοσυμπλήρωση, ἡ ὥριμη ἀγάπη, ἡ θυσία. Ἔπειτα, μή λησμονοῦμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ σέ πολύ ὑψηλό ἐπίπεδο τήν οἰκογένεια καί δίνει σ' αὐτή τήν πρέπουσα ἀξία καί ἱερότητα. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λέγουν πολύ χαρακτηριστικά: «Τί πατρός γνησιότερον καί τί μητρός συμπαθέστερον»; Καί τά τέκνα εἶναι «δῶρον Θεοῦ» στήν οἰκογένεια καί «ψυχή παιδίου, τιμιωτέρα παντός χρυσίου».

Ἄν ὁ πατέρας, λοιπόν, εἶναι ὁ ἐγκέφαλος τῆς οἰκογένειας καί ὁ κυβερνήτης τοῦ σπιτιοῦ, ἡ μάνα εἶναι ἡ καρδιά καί ὁ ὕπαρχος.

Ἐν προκειμένῳ, ὁ ἀρχαῖος σοφός, ὁ Σόλων, θά μᾶς πεῖ: «Γονεῖς αἰδοῦ», δηλαδή νά σέβεσαι τούς γονεῖς σου καί ὁ βιβλικός λόγος θά διακηρύξει: «Ὁ δοξάζων πατέρα μακροημερεύσει καί ὁ εἰσακούων Κυρίου ἀναπαύσει μητέρα αὐτοῦ». Τά δέ «τέκνα ὑπακούετε τοῖς γονεῦσι» θά παραγγείλει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος. Καί ποτέ μή λησμονοῦμε ὅτι: «Εὐχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οἴκων».

Ἀγαπητοί μου,

Σήμερα, ἡμέρα μεγάλη καί σπουδαία, Δεσποτική καί Θεομητορική ἑορτή, τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου. Ἄς τιμήσουμε τήν οἰκογένεια, τούς γονεῖς μας, τόν πατέρα καί πρό παντός τήν μάνα, τά παιδιά μας. Σ' αὐτό μᾶς παροτρύνει ἡ ἑορτή.

Καί ἄς προσευχηθοῦμε, μυστικά μέσ' στή ψυχή μας: «Ἔλα Κύριε στόν οἶκον μας καί εὐλόγησέ μας».

Μετά πολλῶν πατρικῶν εὐχῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ’