Παντού pass … αλλά το ηθικό όμως που το πας;

Ζούμε στην εποχή των επιδομάτων. Γνωρίσαμε την επιδότηση του ρεύματος, την επιδότηση των καυσίμων (fuel pass), την επιδότηση της αγοράς τροφίμων (food pass) και άλλα πολλά. Με λίγα λόγια, παντού … pass!

Φαίνεται ότι η σύγχρονη κοινωνική πολιτική εξαντλείται στην παροχή προσωρινής οικονομικής ενίσχυσης των πολιτών για την κάλυψη των καθημερινών αναγκών τους με την μορφή επιδομάτων. Είναι όμως αυτή η πολιτική αποτελεσματική ή καλύπτει κυρίως ψηφοθηρικές ανάγκες; Μήπως μας μαθαίνουν να υπερεκτιμούμε τα επιδόματα; Μήπως τα επιδόματα συντηρούν τα ποσοστά της κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις; Αναρωτηθήκαμε αν τα επιδόματα βοηθούν πραγματικά τους φτωχούς;


Ας πάρουμε για παράδειγμα το περιβόητο food pass, το οποίο επιστρέφει το 10% της αξίας της αγοράς τροφίμων στον καταναλωτή. Ακούμε πολλά κυβερνητικά στελέχη να επαινούν το μέτρο αυτό και να λένε ότι μια οικογένεια που θα ξοδέψει 520 ευρώ για την αγορά τροφίμων θα της επιστραφούν τα 52 ευρώ. Μα που ζούμε; Ποιος μπορεί να ξοδέψει 500 ευρώ για την αγορά τροφίμων, αφού γνωρίζουμε ότι το 1/3 του πληθυσμού της Ελλάδας ζει στα όρια της φτώχειας με μηνιαίο μισθό έως 400 ευρώ; Το 40% των εργαζομένων σήμερα δουλεύουν με μισθό κάτω των 700 ευρώ!Αυτά τα νοικοκυριά κάνουν αγορές τροφίμων των 20 ευρώ συνήθως! Τι θα τους δίνεις πίσω κάθε φορά; 2 ευρώ; Με ασπιρίνες λοιπόν πάμε να νικήσουμε τον καρκίνο; Έτσι από τη μία η κυβέρνηση μοιράζει ψίχουλα στον καταναλωτή και από την άλλη ταυτόχρονα κάνει ανατίμηση που φθάνει το 10% σε 500 προϊόντα μέσα στο 2023. Άρα λοιπόν ποιο το όφελος από την επιδοματική πολιτική; Να συντηρούμε τις αυξημένες τιμές των προϊόντων; Να συντηρούμε την αισχροκέρδεια; Δημιουργούν μια φούσκα προστασίας μέχρι τις εκλογές και μετά θα την αφήσουν να σκάσει! Με την ακρίβεια ζούσαμε, με την ακρίβεια ζούμε και με την ακρίβεια θα ζήσουμε όταν θα λήξουν τα επιδόματα, από την στιγμή που δεν υπάρχουν μόνιμες δουλειές με καλούς μισθούς και ικανοποιητική αγοραστική δύναμη, όπως προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι χιλιάδες πτυχιούχοι πανεπιστημίων δεν μπορούν να βρουν δουλειά με περισσότερα από 400 ευρώ το μήνα ή ότι με την ανακάλυψη της μερικής απασχόλησης υπάρχουν άτομα που δουλεύουν για 300 ευρώ;


Αντί η κυβέρνηση λοιπόν να επιδοτήσει τους λογαριασμούς ρεύματος, έπρεπε να πιέσει τους παραγωγούς και τους προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος να ελαττώσουν τις τιμές, βάζοντας πλαφόν στην λιανική τιμή του ρεύματος όπως προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Αντί η κυβέρνηση να επιδοτήσει τα καύσιμα, έπρεπε να πιέσει τα διυλιστήρια να ελαττώσουν τις τιμές και ταυτόχρονα να ελαττωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης όπως πάλι προτείνει το ΠΑΣΟΚ. Ένα κοινωνικό κράτος θα αντιμετώπιζε την αισχροκέρδεια των μεγάλων και δεν θα επιδοτούσε τους μικρούς για να μην έχουν χασούρα οι μεγάλοι! Γιατί μόλις τελειώσουν τα επιδόματα, ο μεγάλος χαμένος θα είναι πάλι οι μικροί που δεν θα μπορούν να πληρώσουν, ενώ οι μεγάλοι θα είναι επαναπαυμένοι στα υπέρογκα κέρδη τους. Τότε μάλιστα οι μεγάλοι θα έχουν τη δυνατότητα, αφού πρώτα έχουν αυξήσει τις τιμές υπερβολικά, στη συνέχεια να τις μειώσουν αναλογικά λιγότερο και να παρουσιαστούν ως ευεργέτες κάνοντας δήθεν κοινωνικές προσφορές, αφού βέβαια μας τα πάρουν στο εκατονταπλάσιο!


Αλλά αφού δεν τους νοιάζει η κοινωνική πολιτική, φαίνεται ότι τα επιδόματα έχουν έναν αλλόκοτο εκπαιδευτικό χαρακτήρα! Μας μαθαίνουν να ζούμε με τα ελάχιστα, να ζούμε σαν ζητιάνοι, να εξαρτόμαστε και να είμαστε ευχαριστημένοι που βγάλαμε και τη σημερινή ημέρα! Φτωχοποιούν τη συνείδησή μας, καταρρακώνουν το ηθικό μας, στοχεύουν στο να μην κάνουμε όνειρα, απλά μόνο να ζούμε! Αν πέσει το ηθικό μας τότε χαθήκαμε και κανένα ηθικό pass δεν μας σώζει! Αναρωτηθήκατε κύριοι κυβερνώντες αυτό που συμβαίνει τώρα είναι παντού pass … αλλά το ηθικό όμως που το πας; Όταν λες στον πολίτη που αγοράζει τρόφιμα αξίας 20 ευρώ, σου δίνω δώρο ένα μπουκάλι γάλα αξίας 2 ευρώ για τα παιδιά σου! Τι περιμένεις από τον πολίτη; Να σε ευγνωμονεί επειδή του έδωσες ένα μπουκάλι γάλα; Αυτό είναι το κοινωνικό κράτος για να μπορέσει να νιώσει ο πολίτης ασφάλεια;

Όταν η αγοραστική δύναμη του καταναλωτή περιορίζεται στην πληρωμή ενοικίου και ίσα – ίσα στην αγορά τροφίμων, πως περιμένουμε να σπουδάσουν παιδιά, να κινηθεί χρήμα στην αγορά, να έχει έσοδα το κράτος από την απόδοση του ΦΠΑ. Όταν με τα επιδόματα ξετινάξουμε τον κρατικό προϋπολογισμό, πως περιμένουμε να φτιάξουμε επαρκείς δημόσιες δομές υγείας ή δημόσια σχολεία; Ή μήπως η ιδανική λύση είναι τα δώσουμε όλα στους ιδιώτες και τότε όπου φτωχός και η μοίρα του και το κοινωνικό κράτος θα είναι στη φαντασία μόνο λίγων ονειροπόλων, εκτός και αν χορηγήσετε κύριοι κυβερνώντες επίδομα … ονείρου για όλους! Καταλήγοντας εύχομαι να μην χρειαστεί να χορηγήσετε και επίδομα … δημοκρατίας!


Ο Γεώργιος Μουζόπουλος είναι Ιατρός - Ορθοπαιδικός Χειρουργός στο ΓΝ Λακωνίας – ΝΜ Σπάρτης, Υποψήφιος Βουλευτής με το ΠΑ.ΣΟ.Κ – ΚΙΝ.ΑΛ στο Ν. Λακωνίας