"Δεν θα την αφήσω να περιμένει σαν να την εχω ξεχάσει κι εγώ..."

Σε μια Ιταλική πόλη, μια καθημερινή στις 8.30 το πρωΐ, εμφανίστηκε για να αφαιρέσει τα ράμματα από το χέρι του. Ο 80χρονος είπε στους νοσηλευτές πως βιαζόταν γιατί είχε ένα ραντεβού, λίγο αργότερα, στις 9.
Κοιτούσε το ρολόι του συνεχώς. Ήρεμος, αλλά φαινόταν πως δεν ήθελε να αργήσει.
Στο θάλαμο ήξεραν όλοι πως δεν υπήρχε περίπτωση να τον δει γιατρός ή νοσηλευτής σε λιγότερο από μια ώρα. Αλλά κάποιος πήγε και του πήρε την πίεση. Έστω αυτό. Να δείξουν πως ασχολούνται μαζί του.
Ο νοσηλευτής που του πήρε την πίεση έμεινε μαζί του για λίγο. Έριξε μια ματιά στην πληγή. Είχε θρέψει καλά. «Ναι, αλλά βιάζομαι» απάντησε ο ογδοντάχρονος κύριος.
Ο νοσηλευτής τον ρώτησε εάν είχε κάποιο άλλο ιατρικό ραντεβού απευθείας μετά. Μήπως να πήγαινε εκεί για να μην αργήσει; Ήθελε μήπως να περιμένει να δει εάν υπήρχε καποιος γιατρός ελεύθερος;
«Έχω ραντεβού με την σύζυγό μου και πηγαίνω κάθε πρωΐ την ίδια ώρα. Δεν θέλω να αργήσω».
Έπιασαν τη συζήτηση. Ο 80χρονος κύριος εξήγησε στον νοσηλευτή πως η σύζυγός του βρισκόταν εδώ και χρόνια σε μια κλινική για πάσχοντες από την νόσο του Αλτζχάημερ. Δεν του μιλούσε πάντα αλλά αυτος πήγαινε καθημερινά.
«Ίσως τότε να περιμένετε να δούμε το χέρι σήμερα. Ίσως να μην πειράζει, αν αργήσετε μια φορά», του είπε ο νοσηλευτής.
Χαμογέλασε ο κύριος: «Δεν με θυμάται, δεν ξέρει πως είμαι εκεί. Δεν με αναγνωρίζει πλέον»
«Άρα; Θα μείνετε να περιμένετε τον γιατρό;» ρώτησε ο νοσηλευτής.
«Θα φύγω και θα έρθω καποια άλλη στιγμή» είπε ο κύριος και σηκώθηκε.
«Μα δεν θα το καταλάβει αν αργήσετε λίγο. Μου είπατε πως δεν ξέρει πλέον ποιος είσαστε»
Τον κοίταξε ο 80χρονος και του χαμογέλασε.
«Εγώ όμως ξέρω ποια είναι. Δεν θα την αφήσω να περιμένει σαν να την εχω ξεχάσει κι εγώ»
#παγκόσμιαημέραάντρα

Πηγή: Nurse Times(Italy)