«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Κάλβος, στο ποίημά του «Εις Σάμον» , θέλοντας με αυτό τον τρόπο να εξυμνήσει τη γενναιότητα και την ανδρεία των κατοίκων της Σάμου.
Είναι μάλλον απίθανο να είχαν διαβάσει οι Μανιάτισσες τα λόγια του ποιητή, αλλά τα γνώριζαν καλά, γιατί με αυτήν την επιταγή γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και ανάθρεψαν τα παιδιά τους, ως αρχαίες Σπαρτιάτισσες, για να γίνουν ατρόμητοι υπερασπιστές της πατρίδας.
Όταν λοιπόν οι ορδές του Ιμπραήμ θέλησαν πισώπλατα να πατήσουν την ιερή γη της Μάνης στο Διρό, εκμεταλλευόμενοι την απουσία των ανδρών στη Βέργα, εκείνες οι γυναίκες γίνηκαν άντρες και με απαράμιλλη γενναιότητα και αυτοθυσία αγωνίστηκαν και έδιωξαν τους εισβολείς από τα πάτρια εδάφη, όπως χαρακτηριστικά μας λέει η λαϊκή μουσα:
Βλέπεις γυναίκες να χερούν
και τα τραπάνια να κρατούν
τους Αραπάδες να χτυπούν.
«Εύγε σας, ματαεύγε σας,
γυναίκες, άντρες γίνητα,
σαν ανδρειωμένες μάχεσθε,
σαν Αμαζόνες κρούετε»…
Οι Μανιάτισσες δεν έφυγαν και δεν δείλιασαν εμπρός στον εχθρό, αλλά αγωνίστηκαν προτιμώντας να πεθάνουν για την πατρίδα και την ελευθερία τους και ω του θαύματος γυναίκες εκείνες, αλλά Μανιάτισσες, επικράτησαν ενός εξελιγμένου για την εποχή στρατού.
Το μήνυμα που μας άφησαν ως παρακαταθήκη εκείνες οι ηρωικές γυναίκες εκτός από μεγάλο είναι και διαχρονικό και μας δείχνει το δρόμο για τη σημερινή εποχή αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας. Ο αγώνας, η τόλμη και η θυσία είναι αλληλένδετα συνδεδεμένα με το αγαθό της ελευθερίας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Εμείς ως απόγονοι εκείνων των ηρωικών γυναικών αισθανόμαστε βαρύ το χρέος να τους μοιάσουμε και να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για την ελευθερία, κάθε είδους εσωτερική και εξωτερική. Κλείνουμε ευλαβικά το γόνυ μπροστά στο μεγαλείο της ψυχής τους, σε ένδειξη σεβασμού και ευγνωμοσύνης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου