"ΓΙΑ 5 ΘΕΣΕΙΣ PARKING" του Χρήστου Τσατσαρώνη

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ
ΓΙΑ 5 ΘΕΣΕΙΣ PARKING !!!!!!!
Στις σύγχρονες κοινωνίες ένα από τα βασικά στοιχεία που ορίζουν τον πολιτισμό ή την κουλτούρα της κοινωνίας είναι η σχέση της με το ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ .
Ο σχεδιασμός ενός τμήματος κοινόχρηστου σε σύνδεση με τον αστικό ιστό και κατ ΄ επέκταση με ολόκληρη την πόλη και ο σεβασμός και η περιφρούρηση του σε κάθε βανδαλισμό είναι δείκτης πολιτισμού κάθε κοινωνίας.
Επιπλέον η μάστιγα του δυτικού τρόπου ζωής είναι το Ι.Χ αυτοκίνητο. Οποιαδήποτε μετακίνηση μικρή η μεγάλη πλέον πραγματοποιείται με Ι.Χ (Όχι με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς τα οποία σταδιακά και σχεδιασμένα απαξιώνονται), με όλα τα επακόλουθα αυτής της επιλογής -αύξηση ποσοστού αυτοκινήτων ανά 1000 κατοίκους (έχουμε φθάσει σχεδόν στο όριο κορεσμού)-κυκλοφοριακός φόρτος από άσκοπες μετακινήσεις -σπατάλη ενέργειας-ρύπανση του περιβάλλοντος -και λοιπά.
Η σύγχρονη αντίληψη που πηγάζει από την λογική, είναι σχεδιάζουμε μια πόλη έτσι ώστε να μειώνονται οι μετακινήσεις , να ''διώκεται'' το Ι.Χ , με απαγόρευση στάθμευσης , με τέλη στάθμευσης ,δημιουργία πεζοδρόμων, αποκλεισμός ολόκληρων περιοχών από τα αυτοκίνητα κλπ.
Όλη η παραπάνω εισαγωγή έγινε για να σας παραθέσω κάποιες σκέψεις μου γι αυτό το έργο που υλοποιήθηκε κάτω από το προαύλιο της εκκλησίας των Μολάων που όλοι το είχαμε οραματιστεί σαν ένα μικρό πάρκο .
Μου ζητήθηκε λοιπόν από τον Αντιδήμαρχο Μολάων του δήμου Μονεμβασίας η πρόταση μου για τον χώρο .Εννοείται, η ανταπόκρισή μου ήταν θετική, άμεση και όπως πάντα ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ.
Η αφετηρία του προβληματισμού μου ήταν ότι για να λειτουργήσει ένας χώρος πρέπει να του ορίσεις χρήση (ρόλο) που να είναι συνέχεια των συνηθειών της γειτονιάς και κατ΄ επέκταση του σχεδιασμού της πόλης.
Θεώρησα ότι όλη αυτή η περιοχή με αρχή την εκκλησία με το προαύλιο της, τα μαγαζάκια κάτω από το προαύλιο, ο πεζόδρομος και ο κοινόχρηστος χώρος που προέκυψε μετά την κατεδάφιση των χαλασμάτων ( μικρό πάρκο για τα όνειρά μας) θα μπορούσε να λειτουργήσει σαν ενιαίος χώρος πνευματικότητας , αναζήτησης και ψυχαγωγίας όλων και κυρίως της νεολαίας.
Γι αυτό μετά από κοπιώδη προσπάθεια σχεδιάσαμε ένα μικρό πάρκο με μικρό αμφιθέατρο περίπου 60 θέσεων , στο μέσον ένα χώρο για υπαίθριες εκδηλώσεις, ομιλίες προβολές, ακόμη και θερινό σινεμά με φορητή οθόνη. Ταυτόχρονα γύρω γύρω διαμορφώσαμε χώρους με δένδρα για σκιά και λουλούδια.
Όλος αυτός ο χώρος σαν συνέχεια αφενός της πεζοδρόμησης του δρόμου μεταξύ αυτού και των μικρών καταστημάτων και αφετέρου σαν συνέχεια μιας σχεδιασμένης ανακαίνισης- αξιοποίησης των μικρών καταστημάτων σε μικρά μαγαζιά πώλησης ειδικών πραγμάτων ή βιβλιοπωλείου ή μικρών café όπου θα ζωντάνευε η γύρω περιοχή από τις φωνές και τα χρώματα των ανθρώπων και κυρίως της νεολαίας. Στα όνειρά μου είναι η εικόνα μικρών παιδιών να ζωντανεύουν τη γειτονιά με το παιχνίδι τους, νέων παιδιών με τα βιβλία τους ή ένα ποτό, ένα καφέ στο χέρι να περιφέρονται στον πεζόδρομο, να κάθονται στα τραπεζάκια ή στα σκαλάκια του μικρού αμφιθέατρου και να σχηματίζουν παρέες να συνομιλούν και να χαίρονται.
Αντί να δούμε όλα αυτά η τουλάχιστον να προγραμματισθούν και να υλοποιηθούν σε βάθος χρόνου, είδαμε αυτή την αθλιότητα του beton.
Γιατί στο μυαλό όλων αυτών. "Μυαλό beton" όλη η φιλοσοφία τους συμπυκνώνεται στο.
" ΓΙΑ 5 ΘΕΣΕΙΣ PARKING"
Υ. Γ 1 Και καλά η αισθητική αστοχία που λες μέχρι εκεί φθάνει ο οραματισμός τους, υπάρχει και η κατασκευαστική αστοχία. .Κάποιος πρέπει να τους ενημερώσει ότι υπάρχει και το ΟΠΛΙΣΜΕΝΟ σκυρόδεμα.
Υ.Γ 2 Παρακαλώ όποιος συμφωνεί, ας το κοινοποιήσει, αφενός για να γνωστοποιηθεί το γεγονος αφετέρου να ισχυροποιηθεί η φωνή μας…….